Najlepszy kompresor – Jak wybrać? Cz.1

W tym artykule skupię się na analizie kompresorów. Na jej podstawie pomogę Ci wybrać najlepszy kompresor vst do poszczególnych zadań, rozwiązać problem nadmiaru wtyczek w Twoim DAWie oraz gwarantuje oszczędność mnóstwa czasu podczas mixu i masteringu.

Jesteśmy na etapie w którym kompresja nie jest już dla nas tajemnicą więc warto poznać narzędzia na których pracujemy. Jest to kolejny niezbędny krok ku jej świadomemu stosowaniu. Zazwyczaj pierwszymi kompresorami z jakimi każdy początkujący realizator ma styczność, są proste, stockowe, podstawowe procesory. Działają one dokładnie w taki sposób w jaki ustawimy parametry – prosty algorytm odpowiednio przewartościowujący dane odczytywane z sygnału. Po drugiej stronie barykady stoją natomiast wszystkie emulacje analogowych kompresorów, a także kompresory wzorowane na grupie modeli. Za pomocą bardzo skomplikowanych algorytmów naśladują działanie ich hardware`owych odpowiedników. Wyróżnikami analogów i ich emulacji (a tym samym ogromnymi atutami) są między innymi dodawane lub wzmacniane składowe harmoniczne, saturacja lub np. zaawansowane działanie auto-release czy stopnia kompresji.

Zapraszam zatem do krótkiej analizy wybranych modeli, w której głównie skupię się na ich parametrycznych aspektach. Znając ich specyfikację łatwiej będzie podjąć Ci decyzję, kiedy i jak używać ich cyfrowych odpowiedników. Łącząc wiedzę z artykułu “Jak używać kompresji”, wybierz najlepszy kompresor do Twoich zadań.

Ten kompresor charakteryzuje się bardzo krótkim attackiem w trybie limiter i około 0,01s w trybie compressor – oraz długim dynamicznym i dwustopniowym release – 60 ms do połowy redukcji i powyżej 500ms do pełnego uwolnienia. Czas uwolnienia zależny jest od czasu kompresji sygnału. Ratio oscyluje wokół 3:1-4:1. LA-2A posiada dwa potencjometry. GAIN regulujący poziom wyjściowy oraz peak reduction regulujący poziom kompresji. Optymalny sygnał wejściowy przed kompresją w celu uzyskania walorów brzmieniowych kompresora powinien dotykać “0”, a czasem nawet przekraczać przy ustawieniu pomiaru +4.

W tym przypadku mamy do czynienia już z kontrolowanymi parametrami attack, release i threshold. Niemniej jednak mamy tu kilka niespodzianek. W przeciwieństwie do większości kompresorów pozycja 1 w attack i release oznacza ich najdłuższy czas, a pozycja 7 najkrótszy. Przy potencjometrze attack występuje opcja “OFF” – pozwala ona przepuścić sygnał przez 1176 bez kompresji uzyskując wzbogacenie barwowe. Podobnie jak LA-2A jest to kompresor o bardzo krótkim attacku – nawet na pozycji “1” (od 0,02ms do 0,8ms). Release jest już bardziej elastyczny – 50ms do 1,1sek! Ratio mamy regulowane stopniowo 4, 8, 12, 20, natomiast warto zauważyć, że zastosowano w 1176 gładką krzywą kompresji. Softknee – oznacza, że sygnał jest kompresowany dynamicznie wraz z wzrostem jego natężenia maksymalnie do ustawionego stosunku.

Z pewnością godną uwagi ciekawostką dotyczącą tego kompresora jest ustawienie “All-button-in”. Ustawienie to działające przy wciśniętych wszystkich przyciskach ratio, daje wyjątkowy efekt silnej kompresji z wyjątkowo elastycznym “kolanem”. Warto również zaznaczyć, że 1176 posiada kilka wersji, m.in LN o niskim profilu szumów. Przed rozpoczęciem kompresji, należy ustawić input i output w pozycji 24 jako optymalnych. Ustawienie sygnału wejściowego – tj przy LA-2A.

W przeciwieństwie do dwóch poprzednich, Distressor jest bardzo rozbudowanym kompresorem pod kątem ustawień. Zakres parametrów czasowych to 0,05ms -30 ms w przypadku attack i 50ms – 3,5sek dla release. W trybie “10:1 Opto” mającym na celu imitacje słynnego LA-2a czas uwolnienia wynosi nawet do 20 sekund. Skokowe ustawienia ratio od 1:1, 2:1, 3:1, 4:1, nawet do funkcji limitera brickwall w trybie NUKE.

Niezwykle interesujące są ustawienia wzbogacenia harmonicznymi – sekcja dist. Możemy w niej wybierać między czystym sygnałem, wzmocnieniem drugiej, trzeciej harmonicznej, gładkiego filtra górnoprzepustowego, a nawet kombinacjami wszystkich. Kolejna sekcja – detection – pozwala nam na ustawienia reakcji kompresji na sygnał. Począwszy od HP (inaczej SC Filter opisywany w artykule Jak używać kompresji? Cz.3), “nadwrażliwość” na zakres 6khz po stereo-link (sygnał sumy stereo) oraz ich kombinacje. Posiada także opcje bypass, british mode (czyli all-button-in z 1176) detektor stopnia przesteru (1% i 3% THD) oraz stereo compression link czyli sterowanie kompresją dwóch procesorów za pomocą potencjometrów jednego. Podobnie jak ustawienie parametru attack w 1176 w trybie OFF, pozwala Distressorowi przepuścić sygnał niczym przez wzmacniacz, bez kompresji.

Wyjątkowość tego kompresora tkwi w spersonalizowanych krzywych kompresji. Każde “ratio” ma swój własny stały próg działania, a także unikalny kształt kolana (knee). Projektanci deklarują, że każda krzywa została zaprojektowana “ręcznie” na podstawie wielu testów – czyżby stąd nazwa Empirical Labs? Efektem ich pracy jest wyjątkowa płynność w kompresji nawet przy ekstremalnych ustawieniach.